Styleframes en Storyboard voor de aanvraag bij het Nederlands Film Fonds van Transpolis
Synopsis
Een dorp komt in het ochtendgloren tot leven. Letterlijk, de torenhuizen worden wakker en gaan bewegen. Onderdelen roteren of vervormen en het dorp formeert zich tot een karavaan.
Dan start de trek en gaat de karavaan op zoek naar betere gronden.
Onderweg moet de karavaan vele ontberingen doorstaan van regenstorm tot zandstorm, van vuurzee tot vloedgolf, maar uiteindelijk belanden ze op een mooie plek aan zee waar ze zich als een boulevard langs het strand opstellen.
De rust is echter van korte duur, een hijskraan met een dreigende slopersbal komt nabij.
In paniek trekt het dorp overhaast weer verder waarbij de dreigende slopersbal een klein kinderhuisje noodlottig wordt.
Thema's
Het hoofdthema heeft betrekking op migratie. In metaforische zin worden het nomadenbestaan, volksverhuizingen, deportatie, vluchtelingen en het anderszins trekken van groepen mensen door culturele, historische, maatschappelijke dan wel politieke kwesties gesymboliseerd. Daarnaast beleeft het dorp ontberingen als een storm, bosbrand, zandstorm en vloedgolf die staan voor de gevolgen van de klimaatcrisis. Uiteindelijk staat de slopershijskraan voor de sociaal- maatschappelijke gevolgen van gentrificatie.
Een dorp komt in het ochtendgloren tot leven. Letterlijk, de torenhuizen worden wakker en gaan bewegen. Onderdelen roteren of vervormen en het dorp formeert zich tot een karavaan.
Dan start de trek en gaat de karavaan op zoek naar betere gronden.
Onderweg moet de karavaan vele ontberingen doorstaan van regenstorm tot zandstorm, van vuurzee tot vloedgolf, maar uiteindelijk belanden ze op een mooie plek aan zee waar ze zich als een boulevard langs het strand opstellen.
De rust is echter van korte duur, een hijskraan met een dreigende slopersbal komt nabij.
In paniek trekt het dorp overhaast weer verder waarbij de dreigende slopersbal een klein kinderhuisje noodlottig wordt.
Thema's
Het hoofdthema heeft betrekking op migratie. In metaforische zin worden het nomadenbestaan, volksverhuizingen, deportatie, vluchtelingen en het anderszins trekken van groepen mensen door culturele, historische, maatschappelijke dan wel politieke kwesties gesymboliseerd. Daarnaast beleeft het dorp ontberingen als een storm, bosbrand, zandstorm en vloedgolf die staan voor de gevolgen van de klimaatcrisis. Uiteindelijk staat de slopershijskraan voor de sociaal- maatschappelijke gevolgen van gentrificatie.
ochtendgloren
titeling
het dorp formeert zich tot karavaan
forse regenbui
één van de kleine speelse huisjes
zandstorm
als de karavaan door het dorre bos trekt, worden ze verrast door een vuurzee
In silhouet tekent zich een dorp met vele toren-achtige huisjes zich af tegen de zonsopkomst. Vanuit de hoogste toren klinkt een haan die gesmoord wordt, waarna trom met gamelan, kerkklokbel en minarettengezang het ochtendgebeuren inluidt.
Het is alsof de letters door de opgaande zon beschenen zichtbaar worden.
Het is alsof de letters door de opgaande zon beschenen zichtbaar worden.
Het dorp komt tot leven. Letterlijk, de torenhuizen worden wakker en gaan bewegen. Ze vervoegen zich. Onderdelen roteren of vervormen als ware het een soort metamorferende machines. Geluiden van raderen en mechanieken vullen het dorp.
De zon komt hoger en de torenhuizen rijden rond en lijken in een kring een bijeenkomst te beleggen. In onverstaanbare mechanische geluiden delibereren de huizen waarbij een hoge geestelijke toren en een robuust huis op wielen het hoogste woord voeren. Men lijkt een besluit te hebben genomen en de huizen formeren zich tot een karavaan. Het dorp heeft besloten te gaan verhuizen.
Zodra alle huisjes netjes in het gelid staan en het rumoer is verstomt, klinkt een stoomfluit en dan vertrekt de karavaan knarsend en piepend als een nomadische stad op weg naar betere gronden.
De zon komt hoger en de torenhuizen rijden rond en lijken in een kring een bijeenkomst te beleggen. In onverstaanbare mechanische geluiden delibereren de huizen waarbij een hoge geestelijke toren en een robuust huis op wielen het hoogste woord voeren. Men lijkt een besluit te hebben genomen en de huizen formeren zich tot een karavaan. Het dorp heeft besloten te gaan verhuizen.
Zodra alle huisjes netjes in het gelid staan en het rumoer is verstomt, klinkt een stoomfluit en dan vertrekt de karavaan knarsend en piepend als een nomadische stad op weg naar betere gronden.
De karavaan trekt voorbij.
Dan komt de karavaan met een kettingreactie van botsingen tot stilstand bij een sleuf in het verder platte land. De geul is feitelijk zo onneembaar voor de karavaan als een ravijn.
Gepoogd wordt een brug te bouwen. Dit mislukt jammerlijk, maar door de in de sleuf gestorte huiswagens, is een overbrugging ontstaan. De karavaan kan verder. Het laatste huisje dat over de brug trekt, kijkt achterom en twijfelt nog wat te doen voor de slachtoffers, maar haast zich dan snel om weer aan te sluiten.
Dan komt de karavaan met een kettingreactie van botsingen tot stilstand bij een sleuf in het verder platte land. De geul is feitelijk zo onneembaar voor de karavaan als een ravijn.
Gepoogd wordt een brug te bouwen. Dit mislukt jammerlijk, maar door de in de sleuf gestorte huiswagens, is een overbrugging ontstaan. De karavaan kan verder. Het laatste huisje dat over de brug trekt, kijkt achterom en twijfelt nog wat te doen voor de slachtoffers, maar haast zich dan snel om weer aan te sluiten.
Dan slaat het weer om in een regenstorm die overgaat in een `zandstorm. De karavaan doorstaat, zij het met enkele opofferingen, de beproeving. Dan is er een vuurzee die gelukkig gedoofd wordt door een vloedgolf.
Over zwart.
Over zwart.
Dan trekt de karavaan over de bodem van de zee en komt uiteindelijk tergend moeizaam aan land. Het blijkt een strandbaai. Ze stellen zich langs het water op als de boulevard van een vakantie oord.
Het wordt avond. Huiselijke klanken van vertier en avondleven. Een stel torenhuisjes gaat met elkaar op intieme wijze onderdelen uitwisselen. Dan verstillen de huisjes na zonsondergang.
Het wordt avond. Huiselijke klanken van vertier en avondleven. Een stel torenhuisjes gaat met elkaar op intieme wijze onderdelen uitwisselen. Dan verstillen de huisjes na zonsondergang.
Ochtendgloren, klankgezang en het dorp komt weer tot leven. Een stel kleine, nieuwe huisjes spelen dartel tikkertje.
Het silhouet van een grote dreigende sloperskraan aan de rand van het dorp doemt op.
Het silhouet van een grote dreigende sloperskraan aan de rand van het dorp doemt op.
Het dorp formeert zich paniekerig weer tot karavaan en trekt gehaast weer verder.
Langzaam verdwijnt het dorp richting horizon. De aftiteling scrolled over het eindbeeld van de kleiner wordende karavaan. De drie kleine huisjes spoeden zich speels achter de karavaan aan.
Één daarvan wordt plots op brute wijze krakend geplet door de grote zware sloopbal van de sloperskraan.
Een circelwipe omvat de sloperskogel, maar kan een moment lang niet kleiner worden. Dan 'snapped' er iets en de bal valt op het filmkader en rold langzaam het verder zwarte beeld uit.
Één daarvan wordt plots op brute wijze krakend geplet door de grote zware sloopbal van de sloperskraan.
Een circelwipe omvat de sloperskogel, maar kan een moment lang niet kleiner worden. Dan 'snapped' er iets en de bal valt op het filmkader en rold langzaam het verder zwarte beeld uit.